ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ Ν.Δ. 0 ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ

Του Θύμιου Λυμπερόπουλου
Όταν -το 1979- έγινε το πρώτο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας και προσδιορίστηκε η ιδεολογική της ταυτότητα (ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός), η Ελλάδα αλλά και η παγκόσμια κοινότητα δεν είχε να αντιμετωπίσει την τεράστια ανθρωπιστική κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θεωρούσε ότι, οι πολιτικές που παράγει ένα κόμμα, θα πρέπει να προστατεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, να δημιουργούν συνθήκες δικαίωσης της εργασίας και να πολλαπλασιάζουν τις δυνατότητες ατομικής εξέλιξης και δημιουργίας. Με αυτές τις αρχές και με αυτές τις αξίες, η Νέα Δημοκρατία πορεύτηκε για τρεις δεκαετίες και κατάφερε να συσπειρώσει γύρω της το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος. Ο βασικός πυρήνας, αυτός που αποτελεί την καρδιά της Κεντροδεξιάς, σήμερα προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Του πήρε πολλά χρόνια για να διαπιστώσει ότι η Νέα Δημοκρατία που αγάπησε και στήριξε, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ το 2009. Κάθε μέρα που περνάει, η υπόνοια για την ιδεολογική αλλοίωση της παράταξης γίνεται βεβαιότητα. Τα παραδείγματα πολλά και ενδεικτικά της βάναυσης μετάλλαξης.
Από πού να αρχίσει και που να καταλήξει κανείς; Από τα πρόσωπα που στελεχώνουν την παράταξη; Από τις δηλώσεις τους για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας; Aπό την καθημερινή τους παρουσία στην πολιτική επικαιρότητα; Από το κυβερνητικό έργο που παρήγαγαν όταν βρέθηκαν στην εξουσία; Aπό τις συνεργασίες με μικροσκοπικές πολιτικές οντότητες; Οι απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα καταλήγουν σε ένα θλιβερό-αλλά πέρα για πέρα ρεαλιστικό- συμπέρασμα. Η Νέα Δημοκρατία έχασε το δρόμο της ή καλύτερα άλλαξε προορισμό. Ο άνθρωπος μπήκε στο περιθώριο. Στη θέση του μπήκε η επιχείρηση, το κέρδος, το μέρισμα.
Η παγκοσμιοποίηση με όλα όσα την ακολουθούν, διαπλοκή, αθέμιτος ανταγωνισμός, αφανισμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, απώλεια εργασιακών δικαιωμάτων, έγινε ο ιδεολογικός μανδύας της παράταξης. Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός, τον οποίο υπηρετεί πιστά και απροκάλυπτα πλέον η νέα ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καρτελοποίηση της οικονομίας και στην καθιέρωση των ιδιωτικών μονοπωλίων. Με ποια λογική ο αυθεντικός Νεοδημοκράτης θα ‘’ασπαστεί’’ αυτή την πολιτική; Πώς να δεχτεί το ιδιωτικό μονοπώλιο όταν ο ίδιος έχει παλέψει μια ολόκληρη ζωή να αποτρέψει το κρατικό μονοπώλιο; Για ποιο λόγο παίζουν με τη νοημοσύνη του; Με ποια κριτήρια και με ποια λογική τον θεωρούν πρόβατο που θα οδηγηθεί όπου εκείνοι του υποδείξουν;
Είναι δυνατόν να πιστεύουν, ότι θα εμπνεύσουν την ελληνική κοινωνία πολιτικοί, τύπου Σπυράκη, Κύρτσου, Ξαφά, Κυρανάκη και τόσων άλλων, που με τις πράξεις τους και τις δηλώσεις του, όχι μόνο δεν συσπειρώνουν τον κόσμο της Νέας Δημοκρατίας αλλά αντίθετα τον εκνευρίζουν. Πώς να ερμηνεύσει κανείς τις ‘’παρατηρήσεις’’ της Σπυράκη και του Κύρτσου στον Μοσχοβισί, επειδή τόλμησε να επαινέσει την ελληνική κυβέρνηση για τις προσπάθειες που καταβάλλει; Πιστεύει κανείς, ότι με αυτές τις δηλώσεις υπερασπίστηκαν το εθνικό συμφέρον; Πιστεύει κανείς, ότι η χώρα έχει ανάγκη από τέτοιες πολιτικές νοοτροπίες; Όταν το κομματικό συμφέρον ‘’καταπίνει’’ το εθνικό, τότε υπάρχει πρόβλημα…

Το Βρούτσειο ασφαλιστικό σύστημα
Και επειδή, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε πολιτικές που ‘’σκότωσαν’’ με συνοπτικές διαδικασίες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις -αυτές δηλαδή που αποτελούσαν κάποτε την ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας- οφείλουμε να θυμίσουμε το περίφημο …Βρούτσειο Ασφαλιστικό σύστημα. Το σύστημα που οδήγησε στην χρεωκοπία χιλιάδες ανθρώπους και που παρά τα αποδεδειγμένα οδυνηρά του αποτελέσματα, η Νέα Δημοκρατία επιμένει σε αυτό, …προφανώς για να αποτελειώσει όσους δεν πρόλαβε.

Κόκκινο πανί ο συνδικαλισμός
Η σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έχει εκφράσει δημόσια την αποστροφή της για το συνδικαλισμό. Προτιμά μια κοινωνία άβουλη και αθόρυβη, που η θα χειροκροτά ή θα το βουλώνει. Οι άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες δεν θα πρέπει να έχουν άποψη και λόγο για τη ζωή τους. Και πολύ περισσότερο δεν θα πρέπει να ασκούν κριτική. Το μανιφέστο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, δεν προβλέπει διάλογο με τις κοινωνικές ομάδες. Και απόδειξη είναι η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο τελευταίο συνέδριο για κατάργηση του συνδικαλισμού από το καταστατικό του κόμματος.
Η εκκαθάριση του συνδικαλιστικού κινήματος που επιχειρείται (ξεκίνησε από την εποχή Σαμαρά) είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, καταδικασμένο σε αποτυχία. Κι αυτό γιατί, οι βάσεις αυτών των κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων είναι δομημένες στις αρχές και στις αξίες της αυθεντικής Νέας Δημοκρατίας. Στις αρχές και στις αξίες του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού.
Πηγή