Σε όλους η υποδοχή κι η φιλοξενία, ήταν ζεστές κι εγκάρδιες. Οι εκπ/κοί έμειναν στα σπίτια των δυο συναδέλφων τους, της Λίνα Βιλαμιτζάνα και της Τερέζα Ράμια στο Τορ και το Παλς αντίστοιχα. Η δύσκολη και κουραστική μέρα είχε φέρει την αμφισσαϊκήν αντιπροσωπεία σε μέρος φιλόξενο – φιλικό και με ανεξάντλητη διάθεση περιποιήσεων και προσφορών των ανθρώπων. Το πρωί της Δευτέρας 16/4 η αντιπροσωπεία του Γυμνασίου μας έγινε δεκτή στο Σχολείο, Ινστιτούτ Μοντγκρί της Τορροέλιας, κάτω απ’ το εντυπωσιακό μεσαιωνικό κάστρο (του 12ου αι.) που δεσπόζει σε μια ευρεία περιοχή. Στην αίθουσα της Σχολικής Βιβλιοθήκης ο Δντής καλωσόρισε τους Έλληνες, μίλησε για τη σημασία που αποδίδουν από μέρους των στο πρόγραμμα της επιμορφωτικής ανταλλαγής κι ευχήθηκε καλή και γόνιμη σε εμπειρίες διαμονή στους εκπ/κούς και μαθητές από την Άμφισσα.
Λόγω μιας έκτακτης υποχρέωσής της, αργότερα, είχε έρθει από νωρίς στο Σχολείο, η Αντιδήμαρχος Τορροέλιας κ. Άννα Μαρία Μερκαδέ, υπεύθυνη για θέματα πολιτισμού καλωσόρισε από μέρους του Δήμου την αμφισσαϊκήν αντιπροσωπεία, μίλησε με θερμά λόγια για τα αμοιβαία οφέλη της φιλικής σύνδεσης και των ανταλλαγών των 2 σχολείων και κατ’ επέκταση των δυο πόλεων και προσέφερε σε κάθε μέλος των επισκεπτών από ένα φάκελο με εξαίρετο υλικό, αναμνηστικό για την Τορροέλλια και την περιοχή. Δώρα αναμνηστικά προσέφεραν και οι ντόπιοι μαθητές του προγράμματος, στους συμμαθητές κι εκπ/κούς απ’ την Άμφισσα. Αντιφωνώντας ο Δντής του Σχολείου μας, ευχαρίστησε για την υποδοχή, τη φιλοξενία και τα δώρα, μετέφερε χαιρετισμούς κι ευχές γονέων εκπ/κών και φίλων απ’ την Άμφισσα, προσέφερε δώρα και παρέδωσε στην κ. Αντιδήμαρχο μια επιστολή του Δημάρχου μας. Έκαμε λόγο για την ιδιαίτερη περίσταση στην οποία βρίσκεται η Καταλωνία κι εξέφρασε τα συναισθήματα συμπαράστασης κι υποστήριξης στον φίλο καταλανικό λαό. Στη συνέχεια οι εκπ/κοί μας έγιναν δεκτοί απ’ τον πολυπληθή Σύλλογο Διδασκόντων του Ινστιτούτ Μονγκρί, προσφέρθηκαν γλυκά κι αναψυκτικά κι οι ίδιοι δοκίμασαν με πολλή ευχαρίστηση αμυγδαλωτά από τον τόπο μας.
Τα παιδιά της καταλανικής αντιπροσωπείας με την καθηγήτρια κ. Λίνα είχαν ετοιμάσει ξενάγηση και βγαίνοντας στους δρόμους της Τορροέλλιας με τους φιλοξενουμένους των, παρουσίασαν το τείχος της Αγ. Αικατερίνης, τον επιβλητικό ναό του Αγ. Γενεσίου με το από παλιά μη αποπερατωμένο καμπαναριό, μίλησαν για τις προσπάθειες, αυτό τον καιρό, συγκέντρωσης χρημάτων γι’ αντικατάσταση του μουσικού οργάνου. Κατόπιν πήγαν στο Παλάου Μιραδόρ και στη χτισμένη Πύλη του Πύργου των Μαγισσών. Η ξενάγηση συνεχίστηκε στη ‘‘διπλή’’ δευτεριάτικη λαϊκή αγορά της Τορροέλλιας, τους δρόμους προς τιμή των μεγάλων μουσικοσυνθετών που έχει βγάλει ο τόπος και τελικά έφθασαν στο Μουσείο της Μεσογείου, κάτι αντίστοιχο του δικού μας ΚΠΕ και που, μεταξύ των οποίων μπορεί ν’ αναπτυχθεί γόνιμη και πολύπλευρη συνεργασία. Ο νεαρός Δντής του καλωσόρισε την αντιπροσωπεία που παρακολούθησε μετά ένα σύντομο video για τη θάλασσα – λίκνο του πολιτισμού με εντυπωσιακές εικόνες και χρώματα. Το Μουσείο στεγάζεται σε χώρο ενός αρχοντικού σπιτιού ενός μετανάστη απ’ την Αμερική, που επέστρεψε, έζησε εκεί και τη δώρισε στην πόλη του. Το ισόγειο χρησιμεύει και ως εκθεσιακός χώρος.
Η Μεσόγειος, θάλασσα που μας ενώνει τόσους αιώνες, ταξίδευσε τους επισκέπτες απ’ την Ελλάδα με τα εκθέματα και το οπτικοακουστικό υλικό σε οικολογικές και πολιτιστικές πτυχές του μεσογειακού κόσμου, με πιο αξιοσημείωτην ίσως, τη μουσική: όργανα και ήχους των παραλίων περιοχών από Ασία, Ευρώπη κι Αφρική. Στα παιδιά προσφέρθηκε κέρασμα, σνακς, αναψυκτικά κι ελιές από τη συμπαθέστατη κυρία – υπεύθυνη του Μουσείου. Στην εκεί αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, σε πνεύμα σύμπνοιας, οι δυο αντιπροσωπείες των μαθητών, σκέφθηκαν, επεξεργάστηκαν και διατύπωσαν συγκεκριμένες προτάσεις συνεργασίας μεταξύ των δυο πόλεων – περιοχών. Έφθασε η ώρα επιστροφής στο Σχολείο κι από κει στα σπίτια φιλοξενίας ο καθένας για το μεσημεριανό και λίγη ξεκούραση.
Στον ίδιο χώρο επανήλθαν το απόγευμα. Στη νότια πλευρά του τετραγώνου, σε κατάλληλο πολύ άνετο κτίριο μοντέρνας αρχιτεκτονικής κατασκευής έχει ιδρυθεί και λειτουργεί από δεκαετίας η Δημοτική Βιβλιοθήκη της Τορροέλλιας, με εξαιρετική διαρρύθμιση των χώρων της σε δυο ορόφουςκαι διοργάνωση εκδηλώσεων εκεί πολύ συχνά. Οι υπεύθυνες, με προεξάρχουσα την κ. Κριστίνα είχαν ετοιμάσει μια μικρή έκθεση – έκπληξη. Ένα τραπέζι με βιβλία που είχαν σχέση με την Ελλάδα. Ανάμεσά τους, η περυσινή προσφορά, μια βιβλιοδετημένη μετάφραση ποιημάτων του Τ. Παυλοστάθη, απ’ τον Γ. Κολιαβά. Χαμηλόφωνα αλλά γόνιμος διεξήχθη ο διάλογος για περιθώρια συνεργασιών, με τα σύγχρονα διαθέσιμα τεχνολογικά μέσα. Ιδιαίτερη η συγκίνηση που προκάλεσε η επίσκεψη κι η έκθεση ελληνικού βιβλίου κι η άμεση ανάρτηση της επίσκεψης στο Διαδίκτυο και την ιστοσελίδα της Βιβλιοθήκης. Η πλούσια σε επισκέψεις κι εμπειρίες, πρώτη μέρα έκλεισε στα σπίτια που φιλοξενούνταν τα μέλη της αντιπροσωπείας του Γυμνασίου μας, με φιλικές συζητήσεις κι εμβάθυνση της αλληλογνωριμίας.
Ο δρόμος για τη Ζιρόνα το πρωί της ηλιόλουστης 17/4 ήταν μέσα σε μαγευτικό και καταπράσινο πεδινό τοπίο, στο βάθος χιονισμένα τα Πυρηναία! Καλλιέργειες και δασώδης βλάστηση με ήρεμα ποτάμια, χωριά και κωμοπόλεις με τα πέτρινα ιστορικά κτίσματά τους, κάστρα κι εκκλησιές να δεσπόζουν σε λόφους. Δε χόρταινε το μάτι να τα βλέπει. Πολύβουη η Ζιρόνα και πανέμορφη με τις ρωμαϊκές καταβολές της, το ποτάμι της (Ουνιά) και τις γέφυρες να ενώνουν τις δυο πλευρές της πόλης. Λιγώτερες σημαίες στα παράθυρα – μπαλκόνια από πέρυσι, πιεστική η υπενθύμιση του πόνου απ’ τη συνεχιζόμενη φυλάκιση των μελών της απελθούσας καταλανικής κυβέρνησης, με τα πρόσωπά τους σε μεγάλους πάνινους κύβους αποτυπωμένα στην πλατεία της Ανεξαρτησίας.
Η αντιπροσωπεία ξεκίνησε να ξεναγείται απ’ τη γεννημένη στη Ζιρόνα κ. Λίνα, κάτω απ’ το άγαλμα του λιονταριού με το σχετικό όμορφο μύθο των επιστροφών. Είσοδος απ’ την πύλη του επιβλητικού ρωμαϊκού τείχους, περπάτημα στο πλατύ καλντερίμι ώς το ναό του Αγ. Ευτυχίου με τον ρομαντικό πίνακα του θαύματος του παλιού επισκόπου της πόλης (4ου αι.) Αγ. Ναρσή, που έστειλε τις μύγες κι εξολόθρευσαν τους πολιορκητές- εισβολείς Γάλλους το 17ο αι. Υποβλητική η ατμόσφαιρα και στο περίτεχνα διακοσμημένο μεγάλο παρεκκλήσι. Ανοίγει στη γιορτή του Αγίου (29/10) κάθε χρόνο για προσκύνημα του λειψάνου του.
Ξανά στον ανηφορικό πετρόδρομο για τον περίφημο Καθεδρικό Ναό της Ζιρόνα αφιερωμένος στην Σάντα Μαρία. Άρχισε να χτίζεται το 1312 για να αντικαταστήσει τον παλαιότερο ρομανικού ρυθμού (11ου αι.), από τον οποίο σήμερα διατηρείται ένας πύργος (‘‘ο πύργος του Καρλομάγνου’’, la torre de Carlemany). Ολοκληρώθηκε οριστικά στα μέσα του 20ού αι. Γοτθικού στυλ με ένα μόνο κλίτος πλάτους 22 μ., το οποίο και αποτελεί το πλατύτερο κλίτος οιουδήποτε ρυθμού στον κόσμο, μετά από αυτό του Αγ. Πέτρου Ρώμης, και το πλατύτερο σε εκκλησία γοτθικού ρυθμού. Έχει πολλά παρεκκλήσια, ογκώδες μουσικό όργανο, μακέτα των διαδοχικών σταδίων ανέγερσής του. Η ξεναγός μας μίλησε για την επιμονή των ντόπιων αρχιτεκτόνων, ότι ήταν δυνατό να σκεπαστεί, να τεθεί στέγη που να μην καταρρεύσει, απ’ την έλλειψη πεσσών (κολονών), παρά την έντονη διαφωνία των γάλλων μηχανικών.
Εντυπωσιακού μπαρόκ ρυθμού ο ναός με τρεις σειρές διπλών εξωτερικών αναγλύφων, το μεγάλο στρογγυλό παράθυρο και το καμπαναριό δεξιά στην οροφή, προσεγγίζεται με ανέβασμα 99 σκαλιών. Μέρες θα χρειαζόταν κι όχι ιδιαίτερα απαιτητικός επισκέπτης για να περιηγηθεί ένα προς ένα τα εκθέματα του παρακείμενου Μουσείου του Καθεδρικού. Ιδιαίτερα εξαιρετικό το υφαντό της Δημιουργίας, με τον ζωδιακό κύκλο, τους μήνες, τα χρώματα, τις παλαιοδιαθηκικές παραστάσεις και τον υποβλητικό φωτισμό του. Οι επισκέπτες έκαμαν και το γύρο εξωτερικά του μνημείου θαυμάζοντας τις μαρμάρινες, με μορφές ζώων και μιας μάγισσας μορφές των εξοχές απορροής των υδάτων της βροχής. Μετά τους περίμενε ο περίφημος «περίπατος του τείχους» (Passeig de la Muralla), μια διαδρομή που ενώνει τα τείχη που περιτριγυρίζουν την παλιά πόλη. Περιέχει τμήματα των τειχών του 9ου αι. και του ύστερου Μεσαίωνα (14ος - 15ος αι.).
Βγαίνοντας από την άλλη Πύλη της ρωμαϊκής πόλης, οι επισκέπτες συνάντησαν το περίφημο Πανεπιστήμιο της Ζιρόνα. Υπείκοντας στην ιδιαίτερην επιθυμία των παιδιών, μπήκαν για λίγο στα κτίρια της Σχολής Ψυχολογίας και του Κεντρικού. Περνώντας απ’ τα στενά της πόλης και την ‘‘σιωπηλή’’ εβραϊκή συνοικία, κατέβηκαν άλλα σκαλοπάτια όπου έχει τεθεί το γλυπτό που εκφράζει με αισθητική αφαίρεση την πορεία του Καθεδρικού ναού. Λίγο μετά έφθαναν στο Μουσείο Ιστορίας της Ζιρόνα. Παραστατικά και με τρόπο που να μαγνητίζει την προσοχή των παιδιών, τα οποία έχουν άλλες, σύγχρονες παραστάσεις, η αρχαιολόγος κ. Σέσκα Χιμένεθ παρουσίασε το περίφημο ψηφιδωτό της έπαυλης του ισχυρού ρωμαίου της εποχής Π; με τις σχεδόν κινηματογραφικές φάσεις μιας αρματοδρομίας, τα αναπάντεχα και το νικητή! Τα παιδιά είδαν ακόμη στην είσοδο του Μουσείου τους γίγαντες και τους νάνους, με τους ταξικούς συμβολισμούς και τις αντιστοιχίες τους στα κοινωνικά δεδομένα εποχών προ της γαλλικής Επανάστασης και βγαίνοντας αφέθηκαν να περιπλανηθούν με τις παρέες τουςνα γνωρίσουν και ν’ ανακαλύψουν την πόλη αφού πέρασαν τη γέφυρα του Άιφελ και βρέθηκαν στη νέα πόλη με τους φαρδείς εμπορικούς δρόμους, τα κύματα των τουριστών και τα μεγάλα καταστήματα.
Απ’ το Μουσείο Ιστορίας της πόλης στην ομάδα μας είχε προστεθεί κι ο Άλμπερτ Πρατ νέος καθηγητής των Αρχαίων Ελληνικών σε Σχολείο της Ζιρόνα και κάτοχος καλός και της νεοελληνικής γλώσσας! Στο μεσημεριανό γεύμα σε εστιατόριο της πλ. Ανεξαρτησίας, η συζήτηση είχε ποικιλία θεμάτων. Η ιστορία και η τρέχουσα πολιτική κατάσταση, τα κοινά σημεία στην πορεία των δυο λαών κι οι ανταλλαγές, η διάθεση για νέες συναντήσεις, σε κλίμα πολύ φιλικό και με αλλεπάλληλες ευκαιρίες κι αφορμές εκπλήξεων και συγκίνησης. Οι οικογένειες που φιλοξενούσαν τους μαθητές του Γυμνασίου μας, είχαν φροντίσει να εφοδιάσουν με τρόφιμα για την εκδρομή τα παιδιά, μάλιστα κάποιοι τοποθετώντας τα και σε ειδικά ψυγειάκια! Η ομάδα συγκεντρώθηκε την κανονισμένη ώρα και με βαρειά καρδιά ανεχώρησε, αφήνοντας λουσμένη στις ακτίνες του δειλινού τη μαγευτικήν εκείνη πόλη... Κι η επιστροφή είχε τις ομορφιές του τοπίου, ώς το σταθμό της Τορροέλλιας, όπου περίμεναν οι ντόπιοι μαθητές να παραλάβουν τους φιλοξενουμένους των.
Η Τετάρτη 18/4 ήταν η μέρα επίσκεψης στον αρχαιολογικό χώρο και το Μουσείο του αρχ. Εμπορίου, αποικίας των Φωκαέων, της πιο απομακρυσμένης αρχαίας ελληνικής πόλης που βρέθηκαν ερείπιά της στο δυτικώτερο σημείο της Ευρώπης. Το πρωί τα παιδιά, Έλληνες και Καταλανοί (μικτές ομάδες) είχαν την ευκαιρία στο σχολείο να ζήσουν μια μοναδική εμπειρία ομαδικού αγώνα ελέγχου των γενικών τους γνώσεων, σε ένα παιγνίδι που είχε ετοιμάσει η κ. Λίνα και διεξήχθη μέσω κινητών τηλεφώνων. Κατόπιν, με λεωφορείο που μίσθωσαν οι γονείς των Καταλανών μαθητών, τα παιδιά του Προγράμματος μετέβησαν στην παραλιακή περιοχή όπου έχει ανασκαφεί το Αρχ. Εμπόριον. Το αντίγραφο του φερμένου απ’ την Ελλάδα μαρμάρινου αγάλματος του Ασκληπιού, υποδέχτηκε στην πρωινή φωτοχυσία τους επισκέπτες απ’ τη μητέρα Ελλάδα., ενώ πούλμαν διαδοχικά αποβίβαζαν επισκέπτες, κυρίως μικρούς μαθητές σχολείων από Καταλωνία κι εξωτερικό.
Η παραθαλάσσια περιοχή με τη θαλλερή βλάστηση υπενθυμίζει την ιδιαίτερα προσεγμένη επιλογή θέσεων για οικοδόμηση πόλεων που έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες. Αλλάζοντας τη συνήθη πορεία της επίσκεψης – ξενάγησης, η ελληνικαταλανική ομάδα κατευθύνθηκε στα σκαλιά της εισόδου του Αρχαιολογικού Μουσείου, ενός κατάλληλα διαμορφωμένου, μετασκευασμένου κτιρίου, παλιού μοναστηριού, όπου το αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ελληνιστής και συγγραφέας κ. Αουζέβι (Ευσέβιος) Αγιένσα, υποδέχτηκε τους φίλους του, μαζί με τον Δήμαρχο της Λ’Ασκάλα (της σύγχρονης, παρακείμενης της αρχ. αποικίας πόλης), κ. Βίκτορ Πούγα και την όμορφη Αντιδήμαρχο κ. Μαριόνα Μουνιόθ υπεύθυνη για εκπαίδευση, προσωπικό και διοικητικές υπηρεσίες. Μαζί ακόμη κι η συμπαθέστατη Διευθύντρια του Μουσείου κ. Μάρτα Σάντος; Καινούργια καλωσορίσματα, προσφορές δώρων, βιβλίων κι εντύπων, ιδιαίτερα εγκάρδια συναισθήματα στην υποδοχή Ελλήνων και μια ενίσχυση της εθνικής μας αυτοπεποίθησης, που έχομε τελευταία απολέσει, μέσα κι έξω απ’ τη χώρα!..
Προσκλήσεις ανταπόδοσης της επίσκεψης στην Ελλάδα, την Άμφισσα και τους Δελφούς, υπογραφές βιβλίων – αφιερώσεις, ομαδική φωτογράφιση απαθανάτισης των στιγμών, έδωσαν ακόμη μεγαλύτερη συγκίνηση των βαθιά χαρασσόμενων στη μνήμη γεγονότων και στην ευχαριστήριαν αντιφώνηση, που μετέφραζε (ξεκουράζοντας για λίγο τον Γ. Κολιαβά) ο Α. Αγιένσα. Μυσταγωγική η ξενάγηση μετά στο Μουσείο, ειδική στάση στο καινούργιο έκθεμά του, προϊόν πρόσφατης ανασκαφής, έναν θησαυρό αρχαίων ασημένιων νομισμάτων. Μετά στην αίθουσα του αγάλματος του Ασκληπιού, έγινε ανάγνωση από μαθητές στα ελληνικά και τα καταλανικά, ενός σχετικού ποιήματος του Γ. Ρίτσου. Έξοδος και περιδιάβαση με ξενάγηση στη ρωμαϊκή άνω πόλη με τα ερείπια των μεγάλων οικιών και τα αποκαλυμμένα ψηφιδωτά τους. Κάθοδος στα σκοτεινά υπόγεια μιας, όπου προβάλλονταν στους τοίχους η εντυπωσιακή ψηφιακή αναπαράσταση της ζωής εκεί στην αρχαιότητα. Ξανά πάνω στο εκτυφλωτικό φως με τη θέα ώς κάτω στη θάλασσα, που κάπου – κάπου περνούσε ένα ιστιοφόρο με το λευκό πανί του. Κάθοδος τέλος στην πιο μικρή και μαζεμένη αρχαία ελληνική πόλη με τα ερείπια των σπιτιών, της αγοράς και των εργαστηρίων της.
Με την ιδιαίτερη άνεση που τον χαρακτηρίζει στα καταλανικά και τα νεοελληνικά, τη βιωματική παρουσίαση, καταστάλαγμα του ζήλου μιας ζωής αφιερωμένης στη μελέτη της ελληνικής γραμματείας, ο Α. Αγιένσα έκαμε ένα μάθημα ιστορίας ταξιδεύοντας, τα ελληνόπουλα ιδιαίτερα, στην άλλη άκρη της Μεσογείου, την ελληνιστικήν Αλεξάνδρεια του Σεραπείου, τα χρόνια της μεταστροφής των ανθρώπων στο Χριστιανισμό, μέσα από τους στίχους του Κ. Καβάφη. Ποιήματά του έχει κι ο ίδιος μεταφράσει στα καταλανικά κι αγγίζουν ιδιαίτερα και μέσα από την εμπνευσμένη μελοποίησή τους, το σύγχρονο κοινό της πρώτης πατρίδας του.
Είχε πια μεσημεριάσει, όταν η αντιπροσωπεία ακολουθώντας το δρόμο πλάι στη θάλασσα που παρουσιάζει φανταστικές εναλλαγές στο τοπίο και τη διαμόρφωση της ακτογραμμής, έφθασε στη ΛαΣκάλα, τη σύγχρονη τουριστική λουτρόπολη της περιοχής. Η απόλαυση τοπικών εδεσμάτων πλάι στη θάλασσα, σε μια παραλία υποδειγματικά διαμορφωμένη για διερχόμενους, καθήμενους και λουόμενους, έφερε πάλι τη συζήτηση στα τόσα κι ανεξάντλητα κοινού ενδιαφέροντος ελληνοκαταλανικά κι ευρωπαϊκά θέματα. Στην ίδια φωτοχυσία μέσα, με το μισθωμένο απ’ τους γονείς των μαθητών του Ινστιτούτ Μονγκρί λεωφορείο, έγινε η επιστροφή στη βάση. Ας σημειωθεί η φυτεμένη με ελιές, σε τριπλό δακτυλιδιού επίπεδο, επίσημη κεντρική είσοδος της οδικής αρτηρίας της ΛαΣκάλας. Οι εικόνες απ’ την αρχαίαν ελληνική αποικία δεν έφευγαν απ’ τη σκέψη...
Μια μικρή περιήγηση στο Τορ, γύρω απ’ το αρχοντικό της κ. Λίνας, έφερε τα βήματα στην πολύ περιποιημένη εκκλησία του χωριού (παρ’ ότι δεν υπάρχει εφημέριος!) του 18ου αι. αφιερωμένη στον Άγ. ... με μια πλευρικά προστεθειμένη αίθουσα συναθροίσεων. Στο δρόμο συνάντησαν κι ένα βρέφος, που το είχε βγάλει βόλτα η μητέρα του, το νεαρότερο κάτοικο του Τορ! Στο δείπνο της βραδιάς στο σπίτι της κ. Λίνας παρευρέθηκαν ο ευγενής αμφιτρύων οικοδεσπότης, σύζυγός της, Ζουάν-Μαρία Παρέτα, που η επίσκεψη της αντιπροσωπείας συνέπεσε με το 3ήμερο κορύφωσης της ανθοφορίας των χιλιάδων δέντρων μηλιών του κι ήταν πολύ ευχαριστημένος απ’ την καλοκαιρία που επικράτησε, ο Ενρικ ... σύζυγος της Τερέζας, εκπ/κός κι αυτός στο Ινστιτούτ, η Σεσίλια Παρέτα, κόρη του Ζουάν-Μαρία και της Λίνας, νέα εκπ/κός, 4ης γενιάς, απ’ τη μεριά της μητέρας της, με λαμπρές σπουδές στην Ιστορία της Τέχνης, ο Α. Αγιένσα και οι τρεις εκπ/κοί απ’ την Ελλάδα.
Τα τσουγκρίσματα των ποτηριών και οι ευχές ισχυροποιούσαν τους υφιστάμενους δεσμούς φιλίας κι αλληλοεκτίμησης, ανθρώπων από μακριά που κοινές παραδόσεις κι ενδιαφέροντα, δεν τους έκαναν απλά να συναντηθούν, αλλά και να εργάζονται κι από κοινού για κάτι πολύ όμορφο κι αμοιβαία επωφελές για τις νέες γενιές, σε μιαν Ευρώπη, που όσο περνούν τα χρόνια, αντίθετα απ’ τις προσδοκίες των οραματιστών της ένωσής της, όλο και λιγώτερο δείχνει να προάγει την αλληλοκατανόηση, την αλληλεγγύη και τη σύνθεση των διαφορετικοτήτων. Κι η πορεία του φλέγοντος ζητήματος της Καταλωνίας, δε μπορούσε να λείψει απ’ τη συζήτηση.. η πλευρά μας άκουσε με προσοχή κι ενδιαφέρον, όσα δεν λένε οι τηλεοράσεις και δεν γράφουν οι εφημερίδες. Εξέφρασε, σύμφωνα και με τους αγώνες κι ευαισθησίες του δικού μας λαού στο ζήτημα, την ευχή άμεσης απελευθέρωσης των πολιτικών κρατουμένων και της απρόσκοπτης απόλαυσης απ’ τον καταλανικό λαό των δικαιωμάτων του. Αυθόρμητα έρχονταν στο νου ομηρικές εικόνες, σαν τη φιλοξενία των Φαιάκων στο παλάτι του Αλκίνοου. Το πλούσιο δείπνο ολοκληρώθηκε αργά απ’ το πέρασμα της ώρας και τα προγράμματα που ανέμεναν τον καθένα συνδαιτυμόνα την επομένη, όχι απ’ την κούραση, αφού αστείρευτη παρέμενε η διάθεση ‘οσων ήθελαν να πουν και να ζήσουν, τέτοιες ανεπανάληπτες στιγμές...
Η Πέμπτη 19/4 ήταν η τελευταία μέρα στην Τορροέλλια. Νωρίς το πρωί στο Σχολείο Ινστιτούτ Μοντγκρί, η ελληνική αντιπροσωπεία κλήθηκε στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών της τάξης της κ. Λίνας κι έζησε μια μοναδική εμπειρία. Την παρακολούθηση μαθήματος αρχαίων στο εξωτερικό, στη φιλόξενη Τορροέλλια της Καταλωνίας! Ο μύθος των Λαβδακιδών, η Σφίγγα κι η ανάγνωση με ερασμιακή προφορά του σχετικού κειμένου απ’ την εκλεκτή καθηγήτρια και τις μαθήτριες, πλημμύρισαν με μια πρωτόγνωρη δυνατή συγκίνηση την καρδιά και βούρκωσαν μάτια. Τέτοιαν ώρα σε μιαν αίθουσα που ξεχείλιζε Ελλάδα και κλασικά γράμματα, μπορεί να συναισθανθεί κανείς την πανανθρώπινη βαρύτητα της ελληνικής ταυτότητας, το βάθος της ιστορικότητας και τα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Συνεπαρμένοι απ’ αυτά, λίγο καταλαβαίναμε μετά, διασχίζοντας τον μεγάλο κεντρικό διάδρομο του διδακτηρίου του Ινστιτούτ Μοντγκρί, που άνοιγαν κι απ’ τις δυό μεριές οι πόρτες των αιθουσών διδασκαλίας, μαθημάτων – εργαστηρίων και μας καλοδέχονταν οι εκπ/κοί και μαθητές. Στο Εργαστήριο Βιολογίας καθηγήτρια και μαθήτριες με άσπρες μπλούζες παρασκεύαζαν γιαούρτι. Μάθαμε ότι 1-2 κάνουν και ειδική προετοιμασία εισαγωγής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου. Τα πιο καλά παιδιά μας είπε ο καθηγητής, είναι στο Εργαστήριο Τεχνολογίας. Όλα ολιγομελή με ουσιαστική συμμετοχή των μαθητών και συντονιστικό ρόλο του καθηγητή. Το Σχολείο, όπως πληροφορηθήκαμε, διαθέτει και τρισδιάστατον εκτυπωτή!
Την τελευταίαν αυτή μέρα ήταν προγραμματισμένη κάθοδος στο μαγευτικό παραθαλάσσιο Λ’ Ασταρτίτ και κρουαζιέρα στα παρακείμενα νησιά Μέδας, πανέμορφες ακατοίκητες βραχονησίδες σπάνιας βιοποικιλότητας. Σύντομη κι εδώ η διαδρομή στην καταπράσινη φύση, ζεστή κι ηλιόλουστη μέρα, επιβίβαση σε ειδικό τουριστικό πλοιάριο, με κάλυψη κι εδώ των εισιτηρίων απ’ τους γονείς των μαθητών του Ινστιτούτ και είτε απ’ το κατάστρωμα, είτε απ’ το διαμπερές σαλόνι, είτε απ’ τα κύτη (‘‘αμπάρι’’) του πλοίου, προς το τέλος της πάνω από μιαν ώρα κρουαζιέρας, η ελληνική αντιπροσωπεία απόλαυσε ένα μοναδικό ταξίδι σε θάλασσα με χρώματα, ελαφρά βλάστηση κι απότομες απολήξεις βράχων, με ασημόγλαρους υπεριπτάμενους, που θύμιζαν ελληνικά νησιά του Αρχιπελάγους. Και κάποια κατάμαυρα πουλιά που βουτούσαν στα γαλανά νερά...
Τα παιδιά μετά την αποβίβαση απ’ το σκάφος περπάτησαν στην αχανή παραλία, που γεμίζει λουόμενους τους καλοκαιρινούς μήνες, δροσίστηκαν με αναψυκτικά και με το μισθωμένο λεωφορείο επέστρεψαν στην Τορροέλια. Στο Λ’Ασταρτίτ ξαναβρέθηκαν, μεταφερμένοι από τους γονείς των παιδιών που τα φιλοξενούσαν, το βράδυ για το αποχαιρετιστήριο δείπνο, σε κοινό τραπέζι στο όμορφο παραλιακό εστιατόριο, του πατέρα μιας απ’ τις μαθήτριες του προγράμματος. Κι άλλες πιο συγκινητικές στο τέλος του δείπνου στιγμές, υπό το βάρος και της αναχώρησης της επομένης. Απονομή αναμνηστικών πλαστικοποιημένων Βεβαιώσεων συμμετοχής στο Πρόγραμμα. Ευχαριστίες μες απ’ τις καρδιές μας, στους εκπ/κούς, τα παιδιά και τους γονείς των, που προσέφεραν και το αποχαιρετιστήριο δείπνο. Τα παιδιά πέρασαν και μερικές στιγμές, τις τελευταίες του Προγράμματος, με τους στενούς κι αγαπημένους τους φίλους του Ινστιτούτ, κάτω απ’ το νυχτερινό ουρανό, πλάι στη θάλασσα του Λ’Ασταρτίτ και αποσύρθηκαν, γιατί το πρωί είχαν κοπιαστικό ταξίδι στη Βαρκελώνη.
Με κλάματα και κρατώντας παραφορτωμένες απ’ τα δώρα τις βαλίτσες, το πρωί της Παρασκευής 20/4 η αντιπροσωπεία του Γυμνασίου μας άφησε πίσω Τορροέλλια, εκπ/κούς και συμμαθητές και με αυτοκίνητα γονέων – εκπ/κών, όπως στην άφιξη, μετέβησαν στο σιδηροδρομικό σταθμό της Φλασά. Το τραίνο απ’ το Φιγέρας μέσα από μια όμορφη διαδρομή, τους κατέβασε στη Βαρκελώνη. Ταλαιπωρία τους περίμενε με την ώρα παράδοσης των από μήνες κλεισμένων δωματίων σε πολυκατοικία στο κέντρο της πόλης. Λίγη ξεκούραση και πρόχειρο φαγητό, μετά την τακτοποίηση και απογευματινή επίσκεψη στην κατάμεστη Σαγράδα Φαμίλια, τη Βασιλική και Εξαγνιστική Εκκλησία της Αγίας Οικογενείας, μεγάλη ρωμαιοκαθολική εκκλησία στη Βαρκελώνη σχεδιασμένη απ’ τον Καταλανό αρχιτέκτονα Αντόνι Γκαουντί (1852-1926) που αν και ημιτελής, αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς εγκαινιασμένη και καθαγιασμένη για να τελείται εκεί η Θεία Λειτουργία. Αν και η κατασκευή της είχε ξεκινήσει το 1882, όταν το έργο ανέλαβε ο Γκαουντί (1883), τη μεταμόρφωσε με το αρχιτεκτονικό και μηχανικό στυλ του, συνδυάζοντας το γοτθικό ρυθμό και μορφές Μοντερνισμού, με φιλόδοξες διαρθρωτικές κολόνες και αψίδες. Όταν πέθανε το 1926, λιγότερο από το 1/4 του έργου είχε ολοκληρωθεί. Η κατασκευή πέρασε τη μέση το 2010, με μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις να παραμένουν και μια αναμενόμενη ημερομηνία ολοκλήρωσης το 2026 - επέτειος 100 χρόνων από το θάνατο του Γκαουντί.
Αυστηρά τα μέτρα ασφαλείας και σωματικές έρευνες από το φόβο τρομοκρατικών ενεργειών. Δυνατότητα (με ακουστικά χορηγούμενα) και προσωπικής ξενάγησης, που όμως δεν υπήρχε στα ελληνικά... Αποζημίωση το εντυπωσιακό εσωτερικό της στολισμένο με λουλούδια για την επικείμενη γιορτή (23/4) του Αγ. Γεωργίου (Sant Jordi). Μάγευε το φως των πολύχρωμων vitralls/vitraux που συγγενεύει με τη ζωγραφική και τα ψηφιδωτά. Στην έξοδο την ομάδα απαθανάτισε φωτογραφικά ένας συμπαθής ηλικιωμένος αμερικανός απ’ την Αριζόνα. Επιστροφή με τα πόδια, αφού έγιναν κάποιες αγορές αναμνηστικών δώρων καθ’ οδόν, προμήθειες και βολιδοσκοπήσεις. Έξοδος για δείπνο, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία επιλογής...Ύπνος στο τέλος μιας κουραστικής μέρας.
Το Σάββατο 20/4 ήταν η τελευταία μέρα του ταξιδιού στην Καταλωνία. Με το λεωφορείο περιήγησης στα αξιοθέατα της τουριστικά ελκυστικώτατης πόλης, οι περισσότεροι στον ...εξώστη, αλλά χωρίς κι εδώ αφήγηση από τα ακουστικά στα ελληνικά, η αποστολή αφού είδε πεταχτά το πάρκο Γκουέλ, κατέβηκε στο κέντρο, την οδό Las Ramblas. Ψώνια, καφές κι απόλαυση των ορχηστρών κάθε είδους μουσικής στους δρόμους! για τον απ’ τον 15ον αι. πολιούχο ολόκληρης της Καταλωνίας Άγιο. Πάγκοι αμέτρητοι με βιβλία κι ένα κέντρο μεταμορφωμένο σε ολάνθιστο ευωδιαστό κήπο με κατακόκκινα τριαντάφυλλα. Κι οι μελωδίες να ξεχύνονται από παντού. Η ομάδα αφέθηκε εντός ορισμένου χώρου για 2 περίπου ώρες.
Αναζητήθηκε το Μουσείο Πικασό, φτιαγμένο κυρίως από μια μεγάλη προσωπική δωρεά του ίδιου του ζωγράφου του οποίου η οικογένεια είχε εγκατασταθεί στη Βαρκελώνη το φθινόπωρο του 1895, και ο Πάμπλο έγινε δεκτός στην τοπική Ακαδημία Καλών Τεχνών (La Llotja), όπου είχε προσληφθεί ο πατέρας του ως καθηγητής του σχεδίου, ζώντας εκεί ώς το 1897. Πολλά απ’ τα δωρηθέντα έργα είναι εκείνης της περιόδου, παραστατικής ζωγραφικής. Εντυπωσιακό και το κτίριο, όπου στεγάζεται το Μουσείο κι η προσέλευση επισκεπτών κάθε ηλικίας. Το βλέμμα μαγνήτισε καθ’ οδόν κι ο περίφημος Καθεδρικός ναός της Βαρκελώνης και τα γύρω απ’ αυτόν αγάλματα. Η αντιπροσωπεία επανενώθηκε την κανονισμένη ώρα κι ύστερα από ... διαβουλεύσεις, διλήμματα κι αποφάσεις, πήρε ξανά το λεωφορείο Αξιοθεάτων για το περίφημο γήπεδο της Μπαρσελόνα, το Καμπ Νόου.
Πολλές ώρες περιδιαβαίνοντας τα τρόπαια, τις ψηφιακές εικόνες των θριάμβων κατάκτησής τους, θέα απ’ τις κερκίδες, αλλά και κατέβασμα στον αγωνιστικό χώρο, στο ελάχιστο επιτρεπόμενο μέρος του πάγκου αναπληρωματικών, μαζί με ένα γκρουπ ηλικιωμένων, που με τα μπαστούνια πάτησαν το γήπεδο! Και ψώνια στην ακριβή μπουτίκ. Παρά την δηλούμενη κούραση, με μια δυναμική απόφαση, η ομάδα επιβιβάστηκε στο λεωφορείο Αξιοθεάτων για να δουν τα μνημεία της Βαρκελώνης. Έρχοταν το βράδυ, κρύο στην οροφή, αλλά το Παλάτι, το Κοινοβούλιο, Palau de la Generalitat με τα 3 είδη αρχιτεκτονικού ρυθμού, το γλυπτό των επικοινωνιών; το Ίδρυμα Τζουάν Μιρό, το στάδιο τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων 1992 που εκτόξευσαν την ανάπτυξη της πόλης, το Λιμάνι, με το άγαλμα του Χρ. Κολόμβου και το Ναυτικό Μουσείο, το Ενυδρείο και πολλά άλλα άφησαν μια γεύση ανικανοποίητου κι επιστροφής. Όμως η πόλη δεν έδειξε το απαραίτητα φιλικό πρόσωπο στους νέους, αφού δεν είχε μειωμένα γι’ αυτούς εισιτήρια, η αστυνομία της δύσκολα μιλούσε αγγλικά και δεν έδειχνε πρόθυμη να υπερασπιστεί δίκαια κι αυτονόητα αιτήματα, υποσχέσεις εκπτώσεων δεν τηρούνταν...
Η αντιπροσωπεία δείπνησε για τελευταία φορά στο κέντρο, επέστρεψε και ετοίμασε τις αποσκευές, γιατί νωρίς το πρωί της Κυριακής 22/4 έπρεπε μα μεταβεί στο αεροδρόμιο. Έφυγαν έτσι με σπουδή και έφτασαν, χωρίς να αποφύγουν το άγχος ελέγχων κι επιβίβασης. Είδαν τα μεγάλα νησιά της Μεσογείου από ψηλά, την Ιτέα, το Γαλαξείδι και τη λίμνη του Μόρνου, περνώντας πάνω απ’ την Πελοπόννησο και με πολλές εμπειρίες, συναισθήματα, σκέψεις και προβληματισμούς, είχαν μέρες να διηγούνται και για χρόνια θα θυμούνται το επιμορφωτικό αυτό ταξίδι τους, πρώτα στους δικούς των που έζησαν με τον τρόπο τους το Πρόγραμμα και τους υποδέχτηκαν το απόγευμα της Κυρ 22/4 στην πόλη μας...
Κολιαβάς Ιωάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου