Τι θα διαπραγματευτούμε;

Δεν θυμάμαι ποιος την έλεγε «αναδιαπραγμάτευση» και ποιος «απαγκίστρωση». Μάλλον θυμάμαι, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Στο ίδιο καζάνι μπήκαν και οι τρεις τους. Όμως πριν από τις εκλογές τα έλεγαν αλλιώς. Ας τα θυμηθούμε.Αμέσως μετά την ορκωμοσία του, ο Αντώνης Σαμαράς, έσπρωξε την αναδιαπραγμάτευση έξω από το κέντρο των δηλώσεων του. Δεν το έκαναν οι εταίροι του. «Η αναδιαπραγμάτευση έχει ήδη ξεκινήσει και έχει να κάνει με την επιμήκυνση»-κάπως έτσι το είχε πει ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Η δήλωση του Φώτη Κουβέλη έκανε μερικούς γύρους το τετράγωνο του Μαξίμου για να μας πει, ξέπνοη πια, ότι δρομολογούνται όσα είναι απαραίτητα, οι διαδικασίες έχουν ξεκινήσει και, τέλος πάντων, καταλάβαμε τι ήθελε και τι δεν μπορούσε να πει.

Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και οι επίσημες τοποθετήσεις των στελεχών της απέκλεισαν οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Απέκλειαν μέτρα που θα υπονόμευαν περισσότερο την κοινωνική συνοχή, επιδεινώνοντας ταυτόχρονα την ύφεση. Πόσο ωραίο! Και έτσι, αφού επιβεβαιώσαμε την προγραμματική σύγκλιση, σηκώσαμε την Εντολή στην εθνική Μονόπολη που ζητεί περικοπές 11.5 δισεκατομμυρίων. Προσέξτε πώς το βάδισμα στη δοκό ολοκληρώνεται με μία θεαματική κωλοτούμπα που οδηγεί σε άγαρμπη προσγείωση στην αλήθεια.

Ξεκινάμε, λοιπόν, με στόχο να βρούμε 11.5 δισ. σε δέκα μέρες. Ακούγεται ελαφρώς γελοίο, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα εδώ. Οι διαβεβαιώσεις ισχύουν: δεν πρόκειται να φτάσει το ψαλίδι στους μισθούς, οι περικοπές θα γίνουν σε εφάπαξ, σε υψηλές και διπλές συντάξεις και στα χαριτωμένα με τους αιώνιους φοιτητές και τους ιερείς. Ακολουθούν οι συναντήσεις των υπουργών με τον Στουρνάρα που είναι ο κακός, ενώ οι έχοντες στο πλευρό τους την ισχύ του ψηφοφόρου, αδυνατούν να συναινέσουν στη βαρβαρότητα των περικοπών. Αυτό, όμως, προκάλεσε την οργή του πρωθυπουργού που ξέρει κάτι το οποίο δεν γνωρίζουν οι υπουργοί του: μπορούν να γίνουν άμεσες και αποτελεσματικές περικοπές. Το πράγμα αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον επειδή όλοι κινούνται έξω από κάθε λογική. Είναι δυνατόν να συζητούν τέτοια μέτρα, αποκλείοντας ψαλίδισμα σε απολαβές; Όχι βέβαια. Και την Τρίτη το απόγευμα η κυβέρνηση δήλωνε πλέον αβέβαιη για το αν μπορεί να αποφύγει περικοπές στο κόστος για μισθούς και συντάξεις. Μέχρι την Κυριακή θα είναι απολύτως βέβαιη.

Αυτό που με τρομάζει περισσότερο και από τις περικοπές, είναι το ενδεχόμενο και η κυβέρνηση να έμαθε την Τρίτη ότι δεν βγαίνουν τα νούμερα. Λάθος ανησυχώ, το ήξεραν από πριν. Δεν μπορεί να μην το ήξεραν από πριν. Όμως δεν μπορούσαν να το πουν στην προεκλογική περίοδο. Τώρα, όμως, πρέπει να το εξηγήσουν. Διότι είμαστε κοντά και σε κάτι εξωφρενικό. Για να αποκτήσουμε το δικαίωμα στη διαπραγμάτευση θα λάβουμε τα μέτρα για τα οποία θέλαμε να διαπραγματευτούμε. Κοινώς, αν κοπούν και άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις, τι ακριβώς έχει μείνει για συζήτηση και παζάρι; Η επιμήκυνση που θεωρείται μία αναπόφευκτη επιλογή και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω της ρύθμισης που πήραν οι Ισπανοί, κάτι που, προς το παρόν, κανένας δεν φαίνεται διατεθειμένος να συζητήσει. Συνεπώς; Το ξέρετε το συμπέρασμα. Πάντα το ξέρατε. 

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών.

  Απο Protagon.  Του Κώστα Γιαννακίδη