Επειδή πολύς λόγος γίνετε για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ: Η δυσαρέσκεια για τις ιδιωτικές εταιρείες ενέργειας στη Βρετανία «χτυπάει κόκκινο».

Για να πάρετε μια "γεύση" του τι συμβαίνει στο χώρο της ιδιωτικής-αποκρατικοποιημένης ενέργειας,   αναδημοσιεύομαι το ρεπορτάζ απο το  Lignite is Gold  για την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της ενέργειας στην Βρετανία. 
Μια αγορά η οποία  είναι πλήρως ιδιωτικοποιημένη. 
Μια αγορά με 34 διαφορετικούς παρόχους που θεωρητικά τουλάχιστον «ανταγωνίζονται» μεταξύ τους, για να παρέχουν φυσικό αέριο και ηλεκτρισμό σε νοικοκυριά κι επιχειρήσεις.

Απ’ την εποχή της Θάτσερ, που έκλεισε τα ανθρακωρυχεία, επικρατεί στη Βρετανία η ιδεοληψία πως στην ενέργεια πρέπει να υπάρχει «ιδιωτικοποίηση» και «ανταγωνισμός». Στην πραγματικότητα αυτό που υπάρχει είναι παράδοση των καταναλωτών ως ομήρων σε οργανωμένα συμφέροντα και πλέον η …

υπομονή των καταναλωτών έχει προ πολλού εξαντληθεί.

Σε πρόσφατη έρευνα του Guardian οι πάροχοι ενέργειας αναδείχθηκαν οι μακράν πιο μισητές επιχειρήσεις, πολύ μπροστά απ’ τις τράπεζες, που παραδοσιακά κρατούσαν τα πρωτεία και με 255% χειρότερο ποσοστό απ’ τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας/τηλεόρασης. Κι έχει κι ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα η έρευνα του Guardian:

 
Ρώτησαν τους πολίτες, (δείγμα 2007 ατόμων άνω των 18 ετών σε όλη τη Βρετανία), αν μετά την πρόσφατη μείωση των τιμών φυσικού αερίου επιθυμούν μεγαλύτερη ή μικρότερη παρέμβαση του κράτους στις τιμές των ενεργειακών προϊόντων. 25% απάντησαν πως η αγορά πρέπει να ρυθμίζει τις τιμές, αλλά ένα εντυπωσιακό 60% απάντησε πως θέλει την κυβερνητική παρέμβαση, καθώς δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στη λειτουργία της αγοράς. Ιδιαίτερα οι «Έξι Μεγάλες» εταιρείες «έχουν πιάσει πάτο» στη συνείδηση των καταναλωτών σε δείκτες όπως το «value for money», η διαφανής και ορθή τιμολόγηση, καθώς και η διαδικασία χειρισμού παραπόνων.

Ειδικά στον ηλεκτρισμό η ιδιωτικοποίηση δεν μπορεί ποτέ να είναι σε όφελος του καταναλωτή, καθώς το ρεύμα δεν αποθηκεύεται, πρέπει να παράγεται τη στιγμή που καταναλώνεται και να έχει συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Και υπάρχει η έννοια του φορτίου βάσης, που είναι η ελάχιστη σταθερή ζήτηση στη διάρκεια του 24ώρου σε ετήσια βάση, του μεταβλητού φορτίου και του φορτίου αιχμής. Αν έχεις πολλά εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, που να ανταγωνίζονται αληθινά μεταξύ τους, θα καταλήξεις αργά ή γρήγορα ή με κλειστά εργοστάσια και έλλειμμα εφεδρικής ισχύος ή με επιδοτούμενα απ’ τον καταναλωτή εργοστάσια -για να μην κλείσουν τα λιγότερο οικονομικά και βρεθείς πάλι με έλλειμμα εφεδρικής ισχύος. Επιπλέον, ό,τι και να λένε οι Γερμανοί, που θέλουν τις φαραωνικές διασυνδέσεις των δικτύων υψηλής τάσης όλης της Ευρώπης για να πουλούν παντού αιολικό ρεύμα απ’ τη Βόρεια Θάλασσα, η μεταφορά σε μεγάλες αποστάσεις δεν είναι οικονομικά συμφέρουσα, η παραγωγή κοντά στην κατανάλωση είναι πάντα προτιμότερη. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που το ρεύμα των μονάδων φυσικού αερίου της ΑττικοΒοιωτίας δεν μπορεί να πουληθεί π.χ. στη διψασμένη για ενέργεια Κωνσταντινούπολη των 14 εκατομμυρίων κατοίκων.

Στις αρχές Μαΐου στη Βρετανία θα γίνουν βουλευτικές εκλογές. Όποιος Κάμερον δεν έχει τυχόν καταλάβει ακόμα πώς ψηφίζουν οι εξαγριωμένοι ψηφοφόροι, ας μελετήσει το αποτέλεσμα των Ελληνικών εκλογών. Όσο έχει καιρό ακόμα …