Χρήστος Βανδώρος: Οινογνωσία στην Αμφισσα

Πιες γλυκό κρασί δεν είναι ντροπή…

Την Πέμπτη το βράδυ 23-Νοέμβρη  μας  περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη.

Οινογνωσία στην Άμφισσα!!!  Στον πεζόδρομο δίπλα στο γυμνάσιο και στο wine bar NORD.

Στην αρχή διαβάζοντας την σχετική είδηση, με άκουσα να μονολογώ, «το πιο σύντομο ανέκδοτο για την περιοχή…» Άδικα; Ίσως. Όμως στα μαγαζιά της περιοχής, 23 χρόνια τώρα, ανακαλύπτω καλά κρέατα, καλλίτερα ψησίματα, τσίπουρο άνευ αρωματικών και κρασί χύμα που καμιά φορά κάνει και για σαλάτα! Που όμως πίνεται με αρκετή ικανοποίηση και ποσότητα από τους θαμώνες. Συνήθεια…

Καταγόμενος από Κεφαλονιά και μάλιστα από την μεριά της μάνας μου, από χωρίο Ματζαβινάτα, έχουμε ιδιαίτερη σχέση με το καλό κρασί. Ματζαβινάτα. Από το ματζάρε και βίνο. Οι πρωτομάστορες στη γεύση και τη φινέτσα Ιταλοί ονόμασαν έτσι το χωριό.(καλοφαγάδες και καλοί πότες). Μαυροδάφνες, μοσχατέλες, μοσχάτα, ρομπόλες, βοστιλίδι, αρακλησιανό, θηνιάτικο, τσαούση και άλλα ακόμη που η φτωχή γη και οι πλούσιοι σε εργασία, κάματο και απαιτήσεις γεύσεων πατριώτες μου με  απλοχεριά διαθέτουν . Το τέλος του καλοκαιριού, αρχές του Φθινοπώρου ως τα τέλη Οκτωβρίου, ο τρύγος το πάτημα, η ζύμωση και τέλος το άνοιγμα του βαρελιού και φευ. Η αστραπιαία διάδοση. Το κρασί του Γερασιμάκη θεός…κιάρο πράμα… κτλ.

 Η γευσιγνωσία ήταν προνόμιο των θαμώνων στην ταβέρνα. Αυτή ήταν το χρηματιστήριο αξιών.  Τα πράγματα άλλαξαν.

Τα wine bar έκαναν την εμφάνιση τους ακόμη και στην Άμφισσα. Γιατί όχι; Πριν λίγες ημέρες απολάμβανα στο φιλόξενο χώρο γνωστής κάβας των Αθηνών την ιεροτελεστία  οινογνωσίας με συμμετοχή αρκετών παραγωγών της πατρίδας μας.

Το κρασί είναι ένα ζωντανό προϊόν, που αλλάζει στο χρόνο, εξελίσσεται, αλλά και τεστάρετε διαφορετικά ανάλογα τις ευαισθησίες, τις ανάγκες, την ώρα του καθενός.

 ΟΡΑΣΗ- ΟΣΦΡΗΣΗ- ΓΕΥΣΗ. Και όλα αυτά προκειμένου να αφήσουν την μακριά επίγευση. Μια ιεροτελεστία όμορφη όσο όμορφη είναι η μακριά πορεία του ελληνικού αμπελώνα όσο στοιχείο πολιτισμού είναι το ελληνικό κρασί. 800 οινοποιεία, 2.500 ετικέτες κρασιού και νάμαστε στο NORD με τον Αρίστο Σπανό του κτήματος ΤΕΤΡΑΜΥΘΟΣ και τα ιδιαίτερα όμορφα κρασιά του. Στο παρελθόν είχα γευτεί από τις ετικέτες του, την παρεξηγημένη ρετσίνα. Είχα μείνει ικανοποιημένος αλλά η Μαλαγουζιά του και ειδικά η ετικέτα  Μηλιά (sauvignon blanc) με ενθουσίασαν. Μια παρένθεση αναγκαία. Η Μαλαγουζιά κατάγεται από την Ναύπακτο. Η τελευταία δεν νομίζω να καλλιεργεί ούτε ένα κλήμα. Όλη η άλλη Ελλάδα την ανακάλυψε και είναι πλέον σήμα κατατεθέν για πολλά οινοποιεία.  Από την παρέλαση αρωμάτων, γεύσεων και χρωμάτων δεν μπορούσαν να λείπουν οι ερυθρές ετικέτες «μαύρο Καλαβρυτινό» και Αγιωργίτικο. Αρκετά.

Ετοιμαστήκαμε να φύγουμε. Σχεδόν στην πόρτα εξόδου μας σταμάτησε ο οινοποιός κ. Αρίστος. Πιάσαμε την κουβέντα. Γνώστης, παθιασμένος εραστής της ποιότητας, και για μένα φίλος των οινοποιών της δικής μου πατρίδας καθίσαμε ξανά απολαμβάνοντας αυτή την φορά ναι θα το γράψω. Την ωραιότερη φυσικώς γλυκιά Μαυροδάφνη που έχω δοκιμάσει. Γεύσεις βύσσινου, μα κυρίως σοκολάτας (καβουρδισμένης) πλημμύρισαν τον ουρανίσκο. Το νέκταρ, σκέφτηκα, των αρχαίων θεών κάτι παρόμοιο θα ήταν! Η Ιαπωνική, η Κινέζικη αγορά έχει ανοίξει για τέτοια κρασιά… Ας τα τιμούμε κι εμείς. Αξίζει να πίνει κανείς λιγότερη ποσότητα αλλά καλλίτερη ποιότητα…

Καλή πορεία στον Αρίστο και στο πρωτοποριακό bar NORD.

Αναμένουμε την συνέχεια.  Ο χειμώνας περιμένει καλούς οινοποιούς, ρακάδες, με συνοδεία  όμως -  που λείπει από το μαγαζί. Ελαφριές ποικιλίες με τυριά της περιοχής και φυσικά ελιές  Αμφίσσης.