Καθοριστική για την καθιέρωση της εν λόγω ημέρας ήταν η γνωμοδότηση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO). Κεντρικός στόχος είναι η παγκόσμια κινητοποίηση για την καταπολέμηση της φτώχειας, της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού, στην κατεύθυνση επικράτησης της κοινωνικής ισότητας. Η κοινωνική δικαιοσύνη αποτελεί προϋπόθεση για την κοινωνική αρμονία και την ισότητα των πολιτών ενός κράτους.
Με την ευκαιρία αυτή πολλές οργανώσεις παρουσιάζουν σχέδια δράσης για την εξάλειψη των κοινωνικών πληγών, που δεν είναι μόνο «προνόμιο» των φτωχών χωρών, αλλά και των λεγόμενων ανεπτυγμένων, όπως οι ΗΠΑ και οι χώρες της Ε.Ε.
Επειδή κάποιοι αποδίδουν τα κοινωνικά προβλήματα στην έλλειψη πόρων, καλούμαστε την ημέρα αυτή να διακηρύξουμε ότι δεν είναι φτωχός ο σημερινός κόσμος. Ο παραγόμενος πλούτος παγκοσμίως αρκεί για να εξασφαλίσει την οικονομική ευημερία σε όλους τους λαούς και τους ανθρώπους του πλανήτη μας. Το πρόβλημα είναι ότι η σημερινή παγκόσμια τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης είναι άδικη και άνιση. Συνεπώς το ζητούμενο είναι η γενναία ανακατανομή του παγκόσμιου πλούτου τόσο ανάμεσα στις χώρες και τις περιφέρειες όσο και εντός των κοινωνιών.
Εδώ και χρόνια ο ΟΗΕ υποστηρίζει την ιδέα της κοινωνικής ανάπτυξης, που σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζεται με την οικονομική μεγέθυνση (economic growth). Όπως γνωρίζουμε καλά, τα χρόνια πριν από την κρίση, η Ελλάδα κατέγραφε ρυθμούς οικονομικής μεγέθυνσης που ήταν από τους υψηλότερους στην Ε.Ε. Όμως, αυτό δεν την εμπόδισε να βρεθεί, μετά το 2009, στη δίνη μιας πρωτοφανούς κρίσης, με κύρια παράμετρο την εκτόξευση στα ύψη του δημόσιου χρέους της χώρας μας. Το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθήθηκε επί δεκαετίες μετά την πτώση της χούντας, πέραν των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων, είχε και πολλά άλλα προβλήματα, συνδεδεμένα με τη διαφθορά και τη διαπλοκή, θα έλεγα και την απουσία μιας πολιτικής βαλκανικής συνανάπτυξης, όπως πρότειναν ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει θέσει ως κεντρικό της στόχο την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση και την επίτευξη μιας δίκαιης ανάπτυξης. Ξεκίνησε με την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα, πέτυχε σε τρία χρόνια τη μείωση της ανεργίας από περίπου 27% στο 20%, ενώ έδωσε και κέρδισε μάχες για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, πρωτίστως εκείνων της συλλογικής διαπραγμάτευσης και του περιορισμού των απολύσεων. Και σε απάντηση του οδυνηρού φαινομένου να υπάρχουν πολλές ομάδες εργαζομένων απλήρωτες επί μεγάλο χρονικό διάστημα (π.χ. εργαζόμενοι στο άλλοτε ανθηρό τηλεοπτικό κανάλι Mega) η κυβέρνηση ψήφισε νόμο που υποχρεώνει τις επιχειρήσεις να εξοφλούν κατά προτεραιότητα τα δεδουλευμένα των εργαζομένων και μετά τις τράπεζες.
Εννοείται ότι μια κοινωνία που θέλει να βρίσκεται σε τροχιά κοινωνικής δικαιοσύνης δεν μπορεί να είναι ανεκτική στις κάθε λογής διακρίσεις, είτε πρόκειται για διακρίσεις εις βάρος των μεταναστών είτε εις βάρος γηγενών κοινωνικών ομάδων όπως οι Ρομά. Είναι γνωστό ότι η κατηγορία αυτή των συμπολιτών μας βρίσκεται διαρκώς σε κατάσταση κοινωνικού αποκλεισμού, που τροφοδοτεί και φαινόμενα εγκληματικότητας.
Άρα η κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα και την Ευρώπη δεν μπορεί να θεμελιωθεί ούτε στην ανισότητα ανάμεσα στις χώρες ούτε στις διακρίσεις λόγω φύλου, ηλικίας, φυλής, εθνικότητας, θρησκείας, κουλτούρας και σεξουαλικής προτίμησης. Σε τελευταία ανάλυση, λοιπόν, η Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης αποτελεί ημέρα δράσης κατά των ανισοτήτων, πρωτίστως της κοινωνικής, την οποία ο αρχηγός της Ν.Δ. θεωρεί «στοιχείο της ανθρώπινης φύσης».
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου