Στη συζήτηση για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Ναυτιλίας, ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης είπε στο Θοδωρή Δρίτσα και στην κυβέρνηση ότι τάχα «είχε πέσει νυστέρι στις κρίσεις του Λιμενικού Σώματος έως και στους πλοιάρχους προκειμένου να προαχθεί ο αδερφός μου σε ναύαρχο».
Ο Βαρβιτσιώτης εκπροσωπεί κόμμα ρουσφετιών και πελατών. Αναμενόμενο να σκέφτεται έτσι.
Ο Βαρβιτσιώτης εκπροσωπεί την οικογενειοκρατία και την ευνοιοκρατία. Φυσιολογικό -γι’ αυτόν- να πιστεύει ότι τα πάντα στη ζωή είναι θέμα συγγένειας και βύσματος.
Επί της ουσίας.
Ο αδελφός μου μπήκε στο Λιμενικό με το σπαθί του και ως αξιωματικός διήνυσε μία θητεία έντιμη και ανεπίληπτη, με παράσημα και επαίνους, πάντοτε προσηλωμένος στο υπηρεσιακό καθήκον και πάντοτε μακριά από τα κομματικά και μάλιστα, σε ένα χώρο στον οποίο ανέκαθεν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επιχειρούσαν να ασελγούν αντιμετωπίζοντας το προσωπικό ως “ημέτερους” και μη “ημέτερους”. Έφτασε εκεί που έφτασε καθαρά με την αξία του, τη δουλειά του και το ήθος του και αποστρατευόμενος, πήρε μαζί του την εκτίμηση, το σεβασμό και την αναγνώριση όλων των προϊσταμένων και υφισταμένων με τους οποίους είχε κατά καιρούς συνυπηρετήσει.
Ως άξιος αξιωματικός που ήταν, δεν είχε λοιπόν ανάγκη κανενός το πολιτικό “σπρώξιμο”. Πόσο μάλλον το δικό μου, δεδομένου ότι και εγώ έχω μάθει να πορεύομαι αυτοδύναμα και αυτοδημιούργητα, δίχως τις πλάτες κανενός και δίχως δουλείες σε κανέναν. Με πολύ δύσκολες τις ανηφόρες στο δρόμο μου, τόσο τον πολιτικό όσο και τον επαγγελματικό που είναι γεμάτος ένσημα από τα 18 μου χρόνια.
Από όσα αναφέρω παραπάνω, δεν έχω την ελπίδα να καταλάβει ούτε λέξη ο Βαρβιτσιώτης που αν δεν είχε το επώνυμο του μπαμπά του πιθανώς να μην είχε φτάσει ούτε στα ελάχιστα από ότι εμφανίζεται να έχει επιτύχει μέχρι σήμερα στην πολιτική. Και βέβαια, δεν θα διέθετε το θράσος να κάνει τέτοια άτιμη επίθεση ενώ ακόμη και οι πέτρες γνωρίζουν ότι επί Νέας Δημοκρατίας (και όχι μόνο), ο δικός του αδελφός ήταν από τους πλέον προνομιακούς παίκτες να παίρνει δουλειές του Δημοσίου με την εταιρεία επικοινωνίας V+O. Από έναν άνθρωπο που θεωρεί δικαίωμα καθενός να καίει τη σημαία μας και υποχρέωση του κάθε φουκαρά να ξεπουλάει το σπίτι και το βιος του αν δεν τα φέρνει βόλτα με την κρίση, τι συνείδηση και φιλότιμο να περιμένει κανείς;
Επειδή όμως τα είπε από το βήμα της Ολομέλειας, σε εθνική πανελλαδική μετάδοση από το κανάλι της Βουλής, όφειλα να πάρω και εγώ μία δημόσια θέση. Σίγουρα για λόγους ευθιξίας και απαραίτητα, προς αποκατάσταση της αλήθειας και της πραγματικότητας.
Υστερόγραφο: Το πόσο άσχετος ήταν ως Υπουργός Ναυτιλίας και γενικά είναι ως πολιτικός ο Βαρβιτσιώτης, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι συνδέει και συγχέει την προαγωγή ενός αξιωματικού από το βαθμό του αρχιπλοιάρχου στο βαθμό του υποναυάρχου με τις κρίσεις σε επίπεδο πλοιάρχων. Μιλάμε για πολιτική ιλαρότητα που φτάνει στα όρια της πολιτικής φαιδρότητας.
Πηγή
Ο Βαρβιτσιώτης εκπροσωπεί κόμμα ρουσφετιών και πελατών. Αναμενόμενο να σκέφτεται έτσι.
Ο Βαρβιτσιώτης εκπροσωπεί την οικογενειοκρατία και την ευνοιοκρατία. Φυσιολογικό -γι’ αυτόν- να πιστεύει ότι τα πάντα στη ζωή είναι θέμα συγγένειας και βύσματος.
Επί της ουσίας.
Ο αδελφός μου μπήκε στο Λιμενικό με το σπαθί του και ως αξιωματικός διήνυσε μία θητεία έντιμη και ανεπίληπτη, με παράσημα και επαίνους, πάντοτε προσηλωμένος στο υπηρεσιακό καθήκον και πάντοτε μακριά από τα κομματικά και μάλιστα, σε ένα χώρο στον οποίο ανέκαθεν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επιχειρούσαν να ασελγούν αντιμετωπίζοντας το προσωπικό ως “ημέτερους” και μη “ημέτερους”. Έφτασε εκεί που έφτασε καθαρά με την αξία του, τη δουλειά του και το ήθος του και αποστρατευόμενος, πήρε μαζί του την εκτίμηση, το σεβασμό και την αναγνώριση όλων των προϊσταμένων και υφισταμένων με τους οποίους είχε κατά καιρούς συνυπηρετήσει.
Ως άξιος αξιωματικός που ήταν, δεν είχε λοιπόν ανάγκη κανενός το πολιτικό “σπρώξιμο”. Πόσο μάλλον το δικό μου, δεδομένου ότι και εγώ έχω μάθει να πορεύομαι αυτοδύναμα και αυτοδημιούργητα, δίχως τις πλάτες κανενός και δίχως δουλείες σε κανέναν. Με πολύ δύσκολες τις ανηφόρες στο δρόμο μου, τόσο τον πολιτικό όσο και τον επαγγελματικό που είναι γεμάτος ένσημα από τα 18 μου χρόνια.
Από όσα αναφέρω παραπάνω, δεν έχω την ελπίδα να καταλάβει ούτε λέξη ο Βαρβιτσιώτης που αν δεν είχε το επώνυμο του μπαμπά του πιθανώς να μην είχε φτάσει ούτε στα ελάχιστα από ότι εμφανίζεται να έχει επιτύχει μέχρι σήμερα στην πολιτική. Και βέβαια, δεν θα διέθετε το θράσος να κάνει τέτοια άτιμη επίθεση ενώ ακόμη και οι πέτρες γνωρίζουν ότι επί Νέας Δημοκρατίας (και όχι μόνο), ο δικός του αδελφός ήταν από τους πλέον προνομιακούς παίκτες να παίρνει δουλειές του Δημοσίου με την εταιρεία επικοινωνίας V+O. Από έναν άνθρωπο που θεωρεί δικαίωμα καθενός να καίει τη σημαία μας και υποχρέωση του κάθε φουκαρά να ξεπουλάει το σπίτι και το βιος του αν δεν τα φέρνει βόλτα με την κρίση, τι συνείδηση και φιλότιμο να περιμένει κανείς;
Επειδή όμως τα είπε από το βήμα της Ολομέλειας, σε εθνική πανελλαδική μετάδοση από το κανάλι της Βουλής, όφειλα να πάρω και εγώ μία δημόσια θέση. Σίγουρα για λόγους ευθιξίας και απαραίτητα, προς αποκατάσταση της αλήθειας και της πραγματικότητας.
Υστερόγραφο: Το πόσο άσχετος ήταν ως Υπουργός Ναυτιλίας και γενικά είναι ως πολιτικός ο Βαρβιτσιώτης, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι συνδέει και συγχέει την προαγωγή ενός αξιωματικού από το βαθμό του αρχιπλοιάρχου στο βαθμό του υποναυάρχου με τις κρίσεις σε επίπεδο πλοιάρχων. Μιλάμε για πολιτική ιλαρότητα που φτάνει στα όρια της πολιτικής φαιδρότητας.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου